اگر مانده بودی تو را تا به عرش خدا میرساندم

اگر مانده بودی تورا تا دل قصه ها میکشاندم

اگر با تو بودم به شبهای غربت که تنها نبودم

اگرمانده بودی ز تو می نوشتم تورا می سرودم

مانده بودی اگر نازنینم زندگی رنگ و بوی دگر داشت

این شب سرد و غمگین غربت با وجود تورنگ سحرداشت

با تو این مرغک پر شکسته مانده بودی اگر بال و پر داشت

باتو بیمی نبودش ز طوفان مانده بودی اگر همسفر داشت

هستی ام را به آتش کشیدی سوختم من ندیدی ندیدی

مرگ دل ارزویت اگر بود مانده بودی اگر میشنیدی

با تو دریا پر از دیدنی بود شب ستاره گلی چیدنی بود

خاک تن شسته در موج باران در کنار توبوسیدنی بود

بعد تو خشم دریا و ساحل بعد تو پای من مانده در گل

مانده بودی اگر موج دریا تا ابد هم پر از دیدنی بود

باتو و عشق تو زنده بودم بعد تو من خودم هم نبودم

بهترین شعر هستی را مانده بودی اگه میسرودم

مانده بودی اگر نازنیم زندگی رنگ بوی دگر داشت

این شب سردو غمگین غربت با وجود تو رنگ سحر داشت